گَرمسیر بد دَنگ و چَمیش
کَشکوارا اَفتو نه
اوراسنه چی سینه های ترک خَرده ی هاک
رَگا پَندَونیده ی مو
وُ لال حاضر جواوِ کُه
چی اَمدادی کال؛
رِچسته بغضِ دَردِن.
اِی پیر و پلشت
اِی زَردولِ زرد ؛گرمسیر
وا بِره های تش
سُهر هولوکاستیه
که سُهده و اسوزنه ولاتِ نه
هم لاشا و هم کوارانه .
بگو
بسوز
بسوز
آهای گرمسیر
تا تَری بسوز
داریم هزارون پرسی پاهیز و
هزار بال لِشک سی سیلاو
بگو
بسوز
آخر باهار یا
بسوز…