این هرم روی تپه‌ای مشرف به رودخانه تالدی در منطقه کاراگاندا قرار دارد که توسط باستانشناسان دانشگاه کاراگاندا طی ۴ فصل کاوش شده است.
این هرم مجموعه آرامگاهی برای یک فرمانروا از فرهنگ بیگازی دندیبای است؛ فرهنگی مربوط به اواخر عصر برنز که در ۲۰۰۰ تا ۱۱۵۰ قبل از میلاد شکوفا شد.
این سازه یک مقبره پلکانی هرمی شکل است که در منطقه‌ای از استپ‌های ساری آرکا ساخته شده و ظاهرا این مردم باستانی حاکمان و نخبگان خود را آنجا دفن می‌کردند. این هرم علاوه بر این که مقبره بوده، به عنوان فضایی مقدس برای مراسم مذهبی هم استفاده می‌شده است.
بر اساس تجزیه و تحلیل تاریخ‌گذاری کربن یافته‌های کشف‌شده در این سازه، قدمت آن بین قرن ۱۴ و ۱۲ قبل از میلاد است.
دکتر ایبار کاسنعلی گفته است: «نگاه به سنگ‌های تراشیده‌شده در هرم، اندازه مقبره و اینکه چنین بنای عظیمی در عصر برنز در منطقه‌ای بسیار خشک مانند استپ ساخته شده، نشان‌دهنده درک بالای هنر و باورهای معنوی غنی جوامع بیگازی است.
حفاری‌ها در این منطقه منجر به کشف یک سکونتگاه اولیه نیز شد که آن هم متعلق به همین فرهنگ باستانی بود. دکتر چینار درباره این کشف گفته است: «این سکونتگاه که در وسعتی بیش از ۱۵ هکتار گسترش یافته، از نظر زمانی هم‌دوره‌ی تروی در آسیای صغیر، اوایل میسنی در سرزمین اصلی یونان و دوره پیشرفته پادشاهی میانه در مصر بوده است. این شهرک دارای یک سری دیوار، یک شبکه خیابانی برنامه‌ریزی‌شده و سیستم‌های جمع‌آوری آب است.»
به گفته محققان، جوامع بیگازی با فرهنگ کاراسوک در جنوب سیبری که فرهنگ پروتو-ترکی را تشکیل می‌دهد، ارتباط نزدیکی دارند. راهروهای منتهی به اتاقک تدفین، همیشه در جهت طلوع خورشید باز می‌شوند که مظهر باورهای مذهبی سنتی در این منطقه است.
