احمد اعطا با نام ادبی احمد محمود (۴ دی ۱۳۱۰، اهواز – ۱۲ مهر ۱۳۸۱، تهران) نویسندهٔ معاصر ایرانی بود. او را پیرو مکتب رئالیسم اجتماعی می‌دانند. معروف‌ترین رمان او، همسایه‌ها، در زمرهٔ آثار برجستهٔ ادبیات معاصر ایران شمرده می‌شود
احمدمحمود از جمله نویسندگانی است که برای مردم و به زبان و فکر مردم می نویسد و آثار داستانی او، شناسنامه اجتماعی ، فرهنگی جنوب است
پیدا و پنهان از میان آثارش، گرمای دیار خوزستان را در رگ و جان و پیوند این مردم جاری ساخته و دیده است.
نخستین اثر او با نام «صب میشه» منتشر شد. از میان آثار او می‌توان به «مول» و «بیهودگی»، «زمین سوخته»، «مدار صفر درجه»، «دریا هنوز آرام است»، «درخت انجیر معابد»، «زائری زیر باران»، «غریبه‌ها»، «پسرک بومی»، «دیدار»، «قصه آشنا»، «از دلتنگی»، «غریبه‌ها»، «دیدار»، «از مسافر تا تبخال»، «همسایه‌ها»، «داستان یک شهر» و «زمین سوخته» اشاره کرد.
او جنوبی بود و جنوبی گفت. از هنرش برای خویش و اقلیمش نوشت؛ از بهره گیری از عناصر و آثار فرهنگی، اجتماعی، صنعتی خوزستان گرفته تا هنجارهای قوم و شهر و محله و همسایه ها، همه و همه در قلمش جریان دارند.
زبانش زبانی آشناست؛ زبانی تازه و پویاست از آن جهت که ظرفیت ها و ارائه های ارزشمندی برای زبان فارسی معیار داشته است.
رسالت نویسنده تا جایی که امکان داشته و هنر جاری بوده در خدمت بوم زیست و مردمش بوده است.
او را باید پرکارترین و موفق ترین نویسنده ی جنوب و ترجیحا خوزستان در حوزه ی ادب اقلیمی دانست
چون تمام حواس و هنرش همین حوالی بود و از همین کوچه کنارها گزاره ها و شخصیت های داستانی اش پردازش می شدند و جان می گرفتند و زندگی می کردند.
تناقضات و تعارضات انسان اقلیمش در برابر مدرنیته و صنعتی شدن همه جا به چشم می آمد و جزئی از زندگی مردمان این دیار شده بود.
نویسنده آنگونه که با مردم دیارش زندگی می کرد با شخصیت های داستانی اش نیز صمیمیت سیال و زندگی پرمهری داشت
هرگز نمیرد آن که دلش زنده شد به عشق
ثبت است بر جریده ی عالم دوام ما
یادی از از یادها / احمد محمود
نویسنده و داستان پرداز نامدار ایرانی خوزستانی
نویسنده: حمزه رحیمی بابادی
