در سال ۱۸۶۵ ویلیام استنلی جوونز بریتانیایی در موضوع زغال سنگ نگران بود زیرا موفقیت موتور بخار توسط جیمز وات باعث افزایش تقاضای فزاینده برای زغال سنگ می شد. ۵۸ سال بعد، یعنی در ۴ فوریه ۱۹۲۳، یعنی دقیقا صد سال پیش چنین روزی، جان هالدان (John Haldane) زیست شناس بریتانیایی در مقاله خود، بدون نام بردن از نظریه جوونز، قبول نکرد که اعلام کاهش فرسودگی معادن زغال سنگ در بریتانیای کبیر می تواند به فروپاشی تمدن صنعتی منجر شود.

او اگرچه یک زیست شناس بود، اما می خواست برای مقابله با فاجعه اعلام شده ای که به نظر می رسد همه در برابر آن تسلیم شده اند، ایده هایی را ارائه دهد که امروزه نام آن سیاست انرژی است.

هالدان ایجاد شبکه ای از توربین های بادی را برای تولید الکتریسیته که با الکترولیز آب هیدروژن تولید می کند، تصور کرد. به گزارش سیناپرس، این اولین پیشنهاد ملموس برای فرآیندی بر اساس ترکیب انرژی های تجدیدپذیر و هیدروژن بود. یک قرن بعد، مشاهده اینکه مشکلات قبلاً توسط هالدان به خوبی شناسایی شده بود، جالب است، زیرا مشکلات ذاتی بخش هیدروژن به خوبی شناخته شده است.

هالدن معتقد بود: نیروگاه آبی به دلیل پتانسیل پایین آن در بریتانیا، نوسانات فصلی و توزیع پراکنده، جایگزین معتبری برای زغال سنگ نیست. او بهره برداری از باد را تصور می کرد که پایان ناپذیر است. او فکر می ‌کرد که مسئله برق در انگلستان را می ‌توان با مهار باد از طریق پوشاندن کشور با ردیف ‌هایی از توربین ‌های بادی فلزی که موتورهای الکتریکی را حرکت می ‌دهند، حل کرد.

اما هالدن بیشتر با ذخیره سازی به شکل هیدروژن موافق بود تا در باتری.

او پیشنهاد کرد:نیروگاه‌های الکترولیتی آب برای تولید هیدروژن و اکسیژن نصب شود، که وقتی مایع می ‌شوند در مخازن وسیعی با پوشش خلاء ذخیره شوند. او همچنین طراح اکسی احتراق است که دوباره برای مدتی در سال ۲۰۱۰ مد شد. برای ذخیره آن هالدن که پیشگام بود می دانست که سر ویلیام گروو پیل سوختی را در سال ۱۸۳۸ اختراع کرده بود و به فکر استفاده از آن برای تولید برق از هیدروژن بود. سرانجام تا سال ۱۹۳۲ طول کشید که فرانسیس توماس بیکن اولین پیل سوختی هیدروژنی را ساخت.

هالدان همچنین از چالش چگالی انرژی هیدروژن آگاه بود که در حالت مایع بسیار زیاد و در حالت گازی کم بود. بنابراین او به فکر ذخیره آن در مخازن بود تا بتواند از آن به شکل مناسب استفاده کند. او ارائه دیدگاه آینده ‌نگر خود از هیدروژن را با یادآوری اینکه هیچ دود یا خاکستری تولید نخواهد شد» به پایان می ‌رساند.

سزار مارچتی بنیانگذار تحقیقات مدرن هیدروژن، به سرعت با برخی محاسبات ابتدایی دریافت که الکترولیز انرژی بسیار زیادی را برای جدا کردن مولکول آب مصرف می کند.

او حتی توضیح می دهد: الکترولیز در دمای بالا که اکنون به عنوان راهی ممکن برای غلبه بر معایب این روش تجزیه آب ارائه می شود، توهمی بیش نیست.

دانشمندان معتقدند: قوانین فیزیک و شیمی تغییر ناپذیرند. میلیاردها دلار هزینه شده توسط کمیسیون اروپا برای تولید هیدروژن سبز این قوانین را تغییر نخواهد داد و هزینه این پول هیچ فایده ای ندارد. ایده های جالب جان هالدن پس از یک قرن هنوز جالب اند، اما تا زمانیکه واقعا بشود هیدروژن را از باد تهیه کرد فقط یک ایده بوده و هیدروژن انرژی آینده باقی خواهد ماند.