همیشه به تاریکی ها
زیبا
زیباتر می بینمت .

ماه گُل!
آفتاب که دَر می رَود
تمام شاعران خموش/چشم به دهانِ منند.
و شب-
ارثیه دار همه غصه داران عالَمَم.
و دست به زُلفت که می شوم
هم رسولِ تمامِ ادیانم.
و رسولان -صحیفه هاشان بسته –
دِلواپَس/خیره دست هایِ منند .

حالا /بگریز !
بگریز به تاریکی
تا با سلامی به زلفِ دو تایَت-به چشمِ همه رسولان –
نماز را بشکنم .