روستای جریک شامل سی روستا بوده که در مسیر جاده ارتباطی مسجدسلیمان به ایذه قرار دارد و کار ساخت جاده بین شهری از مسیر جریک از اوایل انقلاب شکوهمند اسلامی شروع به کار کرده است که همچنان نیمه تمام رها شده است و در روزگاری که جاده ای در اشل این مسیر در تمام دنیا با کمک تجهیزات پیشرفته امروزی کمتر از یک ماه به اتمام می رسد اما این جاده قریب به چهل سال به طول انجامیده و هر مسئول سیاسی آمد تنها یک بهره برداری سیاسی کرد و رفت.
آنچه از ظاهر امر پیداست یک مدیریت متمرکز و یکپارچه مسئولیت به اتمام رساندن این پروژه را متعهد نشده است ، یک بار راه و شهرسازی مدیریت آن را برعهده می‌گیرد بار دیگر شرکت نفت مدعی ساخت آن می شود اما ظاهراً هیچ کدام تعهد تکمیل آن را برعهده نگرفته است.
با اینکه منطقه جریک شامل سی روستا و جمعیتی حدود سه هزار تَن دارد اما به خاطر بی لیاقتی و ناکارآمدی مسئولین بسیاری از روستاها خالی از سکنه شدند و به شهرهایی از جمله مسجدسلیمان، اهواز و دیگر شهرها مهاجرت نمودند.
اگرچه این منطقه پتانسیل بالایی برای طرح های کشاورزی، دامپروری، مرغداری و گردشگری دارد اما به علت بی توجهی مسئولین به مسأله اشتغال و کار آفرینی، این ظرفیت بالقوه برای کمک به اقتصاد کشور همچنان مغفول مانده است.
ساخت جاده های فرعی و بدون هدف علاوه بر اینکه زیستگاه طبیعی جانوران و پناهگاه حیات وحش را نابود می کنند و سطح حاصلخیز خاک را از بین می برند،تعداد زیادی درخت کُنار، کلخنگ و بَنه را نیز از بین می برند لذا باید سمن های حامی محیط زیست به این مسأله ورود کنند و پرونده تخریب محیط زیست این سازمان ها را تحویل نهادهای نظارتی بدهند و جلوی تخریب بیش از پیش محیط زیست در این منطقه را بگیرند.
این مسیر که از سمت ایذه تا روستای جریک آسفالت مناسبی دارد از سمت مسجدسلیمان در حدود چندکیلومتر محدوده کوهستانی نیاز به بهسازی و آسفالت داشته تا تردد وسایل نقلیه به نحو مناسبی در آن صورت گرفته تا زمان پیمایش مسیر این دو شهر به کمترین حد ممکن برسد.
