دوسوم کل مصرف انرژی کره زمین و ۷۰ درصد کل انتشار گازهای گلخانه‌ای مربوط به شهرهای سراسر جهان است. بنابراین اگر بشریت بخواهد بحران جهانی آب و هوا را حل کند، بهترین مکان برای عملی کردن این اهداف، شهرهای سراسر جهان واهند بود.

اما کدام شهرها در اجرای این اقدامات و کاهش ردپای کربن خود، بهترین کار را انجام داده‌اند و چگونه این کار را انجام داده‌اند؟ 

آمستردام، هلند

آمستردام قصد دارد تا سال ۲۰۵۰ کاملاً از لحاظ کربن خنثی شود و در چند سال گذشته برای دستیابی به این هدف، گام‌های بزرگی برای کاهش ترافیک و روی آوردن به منابع انرژی تجدیدپذیر برداشته است. 

منطقه‌ای با آلایندگی پایین در مرکز شهر ایجاد شده است، یعنی وسایل نقلیه‌ای که بیشترین آلایندگی را دارند، بدون دریافت جریمه بالا، اجازه ورود به مرکز شهر را ندارند. 

افزون بر این، این شهر در حال حذف تدریجی استفاده از گاز طبیعی و سوخت‌های فسیلی است و قصد دارد تمام ساختمان‌ها تا سال ۲۰۴۰ بدون کربن و بدون گاز طبیعی باشند. 

ونکوور، کانادا

سال ۲۰۰۹، ونکوور یک طرح عملیاتی جسورانه را در تلاش برای تبدیل شدن به سبزترین شهر جهان ترتیب داد. با این که همه اهداف بلندپروازانه این طرح سبز برآورده نشد، اما ونکوور در راستای این هدف، پیشرفت قابل‌توجهی داشت. 

یک بخش کوچک از این طرح، ساختمان مرکز کنوانسیون ونکوور است. به لطف سقف سبز و امکانات تصفیه آب در محل، این مرکز نخستین ساختمان در جهان است که دو جایزه LEED دریافت کرده است، (LEED یک برنامه معتبر گواهینامه برای ساختمان‌های دوستدار محیط زیست در سراسر جهان است). 

افزون بر این، ونکوور قصد دارد تا سال ۲۰۵۰ به طور کامل از منابع انرژی تجدیدپذیر استفاده کند. 

سنگاپور

شاید یکی از نمادین‌ترین مکان‌های دیدنی که در سال‌های اخیر در آسیا ساخته شده، Supertree Grove در منطقه South Bay Garden سنگاپور است که از ۱۸ درخت مصنوعی تشکیل شده که به عنوان باغ‌های عمودی عمل می‌کنند. 

ارتفاع این درختان از ۲۵ تا ۵۰ متر متغیر است و بیش از ۲۰۰ گونه از گیاهان کمیاب مانند بروملیاد (آناناسیان) و ارکیده را در خود جای داده‌اند. آن‌ها دارای سلول‌های خورشیدی داخلی هستند که سیستم روشنایی آن‌ها را در شب تامین می‌کند. درختان، آب باران را جمع‌آوری می‌کنند که از آن برای آبیاری گیاهان استفاده می‌شود. 

این سایت بخشی از یک استراتژی مداوم برای افزایش کیفیت زندگی در سنگاپور با افزایش میزان زندگی گیاهان و فضای سبز در قلب شهر است. 

اسلو، نروژ

سال ۲۰۱۹، به پاس گام‌های بزرگی که اسلو برای سبزتر شدن برداشته، از سوی کمیسیون اروپا، عنوان پایتخت سبز اروپا را به خود اختصاص داده است. 

ولکان (Vulkan)، محله جدیدی که در یک سایت صنعتی سابق ایجاد شده، با چاه‌های ژئوترمال و انبوهی از پنل‌های خورشیدی، نمونه خوبی از این رویکرد جدید است. 

یکی از رازهای موفقیت اسلو، گزینه‌های فراوان استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی است. تراموا، اتوبوس و سیستم مترو، همینطور دوچرخه‌های زیادی برای کرایه وجود دارد. 

جالب‌تر از همه، تقریباً نیمی از زمین‌های داخل شهر، فضاهای سبز مجهز به پارک‌ها و دریاچه‌ها و بیش از ۱ میلیون درخت هستند. 

آدلاید، استرالیا

آدلاید در خشک‌ترین ایالت استرالیا واقع شده است، به همین دلیل باید از آب عاقلانه استفاده کند. با در نظر گرفتن این موضوع، شهر سیاستی برای برنامه‌ریزی تمام جنبه‌های چرخه آب، یافتن راه‌های مبارزه با هدر رفتن و استفاده مجدد از آب در هر جای ممکن را اجرا کرده است. 

این شهر قصد دارد برای آبیاری زمین با آب بازیافتی و نه از مخازن، بیشتر تلاش کند. 

تلاش‌های شهر به همین جا ختم نمی‌شود. سرمایه‌گذاری کلان در افزایش فضای سبز به تغییر ظاهر بسیاری از ساختمان‌ها کمک کرده است، در حالی که برنامه‌ریزی دقیق تضمین کرده است که فضاهایی برای کاشت درختان جدید در تعداد بسیار زیاد میسر شود.

ولینگتون، نیوزلند

از شیوۀ ساخت سازگار با محیط زیست در ساختمان‌های شهر گرفته تا گزینه‌های حمل‌ونقل و یک ابتکار غذایی نوآورانه (که در آن ساکنان تشویق می‌شوند از باغ‌های محلی برای پرورش غذای خود استفاده کنند)، همگی در این شهر نهادینه شده است. 

بازیابی و بهبود تنوع زیستی ولینگتون هم نقش مهمی در کمک به صفر شدن گازهای گلخانه‌ای این شهر تا سال ۲۰۵۰ ایفا می‌کند. اکوسیستم آنجا طی سال‌ها در حال کاهش بوده است. برای مثال، پیش از ورود انسان به منطقه، ۹۸ درصد از زمین جنگل بود. حالا این رقم به ۲۸ درصد کاهش یافته است. 

همچنین بسیاری از حیوانات بومی این منطقه در معرض خطر انقراض هستند. این امیدواری وجود دارد که از طریق اقدام و آموزش بتوان این روندها را معکوس کرد و تنوع زیستی را بار دیگر رونق داد.