به چرخشی کوتاه
ببین که مرده ام بر اسب
با نفس هام، خشکیده در بوی خیس یال
گاو زبانی بر اسب ام بگذار
و
گورم را بپوش از سِم های پیگرد:
از شانه ی تکیده ، رو برگیر
نگو کیستی!؟
از گردونه می دانم
که تاریک می کند
نام های روشن کوه را
از غبار پلک ام می شناسم
جهان چه بود
جز ارابه ای
که دنبال می کند؟!

سیروس رادمنش شاعر نوپرداز معاصر ایرانی در روز یکم بهمن ۱۳۳۴ در روستای بن‌آسیاب از توابع هفتکل به دنیا آمد و دوره تحصیلی خود را در مسجدسلیمان تا مقطع دیپلم سپری نمود و سپس برای اخذ دیپلم هنرستان فنی در رشته مکانیک به اهواز رفت و پس از آن موفق به گرفتن دیپلم ادبیات نیز شد.
در سال‌های قبل از انقلاب آثاری از این شاعر برجسته، در نشریات ادبی همچون: تماشا، دنیای سخن، آدینه، کلک، عصر پنجشنبه و… نیز، نشریاتی در کشورهای سوئد و فرانسه به چاپ رسیده‌ است. علاوه بر نشریات در کتاب “شعر به دقیقه اکنون” نیز اشعار او چاپ شده‌ است. رادمنش علاوه بر شعر شناخت و اشراف مثال زدنی از دیگرِ هنرها داشت. از وی مقالات متعددی در خصوص موسیقی، سینما، نقاشی و رمان در دست است که تنها تعداد معدودی از آنها به صورت پراکنده در نشریات مختلف به چاپ رسیده است. آشنایی و شناخت رادمنش از فلسفه در اشعارش بازتاب داشته است.
وی در سال‌هایی پایانی عمر خود، به فعالیت مطبوعاتی پرداخته بود و سردبیری چند نشریه ادبی را بر عهده گرفته بود. رادمنش برای شاعران هم نسل خود و نیز شاعران نسل بعد، همواره به مثابه‌ی آموزگاری توانا بوده است. وی یکی از بنیانگذاران موج شعری ناب است که در سال ۱۳۵۷ توسط “منوچهر آتشی” در مجله تماشا به دنیای ادبیات معرفی شد. رادمنش آخرین مدافع شعر ناب و نامگذار شعر میتراییک بود.
این شاعر ۱۷ شهریور ۱۳۸۷ چشم بر جهان فروبست و در بهشت زهرای هفتکل به خاک سپرده شد.
مجموعه “به نامی که دیگر نیست” حاصل شاعری رادمنش در سال‌های دور و نزدیک است که از سوی انتشارات آوا نوشت در سال ۱۳۹۲ به چاپ رسیده است.