جاده ای که مدتها پیش باید چهار خطه میشد هنوز گرفتار بی توجهی مسئولین مربوطه است. دشت مسطح خوزستان بستر مناسب و کم هزینه ای جهت احداث زیرساخت جاده ای بوده و برخلاف بسیاری از مناطق، مستلزم شکافیدن کوه و ایجاد تونل یا پل های متعدد نیست اما دریغا که خرما بر نخیل است و دست ما کوتاه!!
محور شوشتر، گتوند و دزفول علاوه بر ترانزیتی بودن، چندین شهرستان و ده ها شهر و روستا را به یکدیگر متصل نموده اما حدود بیست و پنج کیلومتر آن باوجود مطالبه گسترده مردمی هنوز دوطرفه باقی مانده است و به دلیل حجم سنگین تردد بخصوص در حدفاصل صالحشهر به دزفول بارها شاهد وقوع سوانح و تصادفات منجر به فوت بوده ایم. خانواده های زیادی داغدار عزیزان خویش شده و کودکان فراوانی طعم تلخ یتیم شدن را چشیده اند!!
گاها فشار افکار عمومی باعث شده در مقاطعی عملیات چهار خطه نمودن این جاده آغاز گردد اما تنها تفاوتی که مشهود بوده این است که قبل از عملیات، پوشش گیاهی غالب بستر جاده، گیاه کهورک (کویره) بوده و بعد از توقف پروژه و رها نمودن آن گیاه خارشتر روئیده است!!!
و اما راهکار چیست!؟
به زعم نگارنده در شرایط فعلی بهترین پیشنهاد این است که آقایان سادات ابراهیمی و پاپی زاده بعنوان نمایندگان شهرستانهای شوشتر، گتوند و دزفول دست سه فرماندار و سه رئیس اداره راه و شهرسازی این شهرستانها را گرفته، آمار تعداد تصادفات بیست سال اخیر جاده فوق الذکر، تعداد فوتی ها و مصدومین این سوانح را جمع آوری نموده سپس با همراهی هم به دفتر شخص ریاست جمهوری کشور عزیمت نمایند. آنگاه طی دیدار با جناب رئیس جمهور، معاون ایشان و وزیر مربوطه اهمیت چهار خطه کردن این محور مواصلاتی را شرح داده و بعنوان یکی از مهمترین مطالبات مردمی، یک بار برای همیشه برنامه زمانبندی مشخص و مدون جهت احداث و تکمیل پروژه را خواستار شوند…
