خوزستان با منابع طبیعی گسترده، جایگاه مهمی در اقتصاد کشور دارد؛ اما همواره چالش‌های اجتماعی، فرهنگی و مدیریتی مانعی برای شکوفایی کامل این ظرفیت‌ها بوده‌اند. در این میان، تنوع اقوام خوزستان می‌تواند عاملی برای تقویت توسعه باشد، به شرط آنکه با برنامه‌ریزی درست به وفاق اجتماعی میان آن‌ها توجه شود.

نمونه‌ای از تجربه موفق، پروژه‌های توسعه‌ای در استان کردستان است که با محوریت مشارکت مردم محلی، توانست بهبود چشمگیری در وضعیت اقتصادی و اجتماعی منطقه ایجاد کند. در این پروژه‌ها، با توجه به ویژگی‌های فرهنگی مردم منطقه، برنامه‌هایی چون توسعه کشاورزی پایدار، احیای صنایع‌دستی و سرمایه‌گذاری در گردشگری محلی اجرا شد. این اقدامات، ضمن اشتغال‌زایی، همبستگی اجتماعی را نیز تقویت کرد.

در خوزستان نیز می‌توان با بهره‌گیری از این الگو، طرح‌هایی را اجرا کرد که مشارکت اقوام مختلف را تضمین کند. به‌عنوان مثال، توسعه صنایع مرتبط با نفت و گاز، یا احیای ظرفیت‌های کشاورزی و شیلات، در کنار سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های گردشگری فرهنگی که میراث اقوام مختلف را به نمایش بگذارد، می‌تواند علاوه بر توسعه اقتصادی، حس تعلق و همکاری میان اقوام را تقویت کند.

نکته اصلی این است که وفاق اجتماعی تنها در صورتی تحقق می‌یابد که همه اقوام احساس کنند سهم برابر و مشخصی در منافع توسعه دارند. تجربه نشان داده است که هرجا عدالت در توزیع منابع و فرصت‌ها رعایت شده، نه‌تنها شکاف‌های اجتماعی کاهش یافته، بلکه پیشرفت نیز شتاب بیشتری گرفته است. خوزستان، با ظرفیت‌های کم‌نظیرش، می‌تواند نمونه دیگری از این موفقیت باشد.

حسن کریمی ، فعال حوزه ارتباطات و ارشد مدیریت استراتژیک