این سکه‌های طلا در زیر خانه‌ای در شهر باستانی «نوتیون» در غرب ترکیه پیدا شدند. در آن زمان این شهر فرهنگ و زبان یونانی داشت. روی این سکه‌ها تصویر یک کماندار زانو زده نقش بسته است که مشخصه سکه‌های «دریک» است؛ سکه‌هایی طلایی که توسط امپراتوری هخامنشی ضرب می‌شدند. بر اساس بیانیه‌ای از دانشگاه میشیگان، این سکه‌ها احتمالاً در ساردیس، حدود ۹۷ کیلومتری شمال شرقی نوتیون، ضرب شده‌اند.
محققان معتقدند از این گنجینه برای پرداخت به مزدبگیران یونانیِ امپراتوری ایران استفاده می‌شده است، اما دلیل پنهان کردن آن مشخص نیست. طبق گفته مورخ یونانی زنوفون، یک دریک معادل حقوق یک ماه یک سرباز بوده است.
کریستوفر راته، استاد هنر و باستان‌شناسی دانشگاه میشیگان و مدیر پروژه باستان‌شناسی نوتیون گفت: «کشف چنین گنجینه ارزشمندی در یک حفاری باستان‌شناسی کنترل‌شده بسیار نادر است. هیچ‌کس در حالت عادی گنجینه‌ای از سکه، به ویژه سکه‌های فلزی گرانبها را دفن نمی‌کند. بنابراین تنها بدترین اتفاقات ممکن است منجر به پنهان کردن چنین گنجی شده باشند».
برخی نشانه‌های سبکی نشان می‌دهد که این سکه‌ها در قرن پنجم قبل از میلاد ضرب شده‌اند اما با توجه به اینکه خانه‌ای که سکه‌ها زیر آن دفن شده‌اند مربوط به دورۀ هلنیستی (از حدود ۳۲۰ قبل از میلاد تا ۳۱ قبل از میلاد) بنابراین دفن سکه‌ها نیز حتما در همین دوره اتفاق افتاده است.
دوره هلنیستی پس از مرگ اسکندر کبیر آغاز شد و تا فتح آخرین پادشاهی هلنیستی توسط روم در ۳۱ قبل از میلاد ادامه یافت. در قرن ششم قبل از میلاد، شهر نوتیون همراه با تعداد دیگری از شهرهای یونانی به امپراتوری ایران ملحق شده بود. در اوایل قرن پنجم قبل از میلاد، این شهر برای مدتی از حکومت ایران جدا شد، اما در قرن چهارم قبل از میلاد دوباره به این امپراتوری پیوست.
راته می‌گوید که این رویدادها و جنگ‌هایی که در طول دو قرن بر سر تصرف این شهر صورت گرفته‌اند ممکن است منجر به دفن و در نهایت گم شدن این گنجینه شده باشند.
