• امروز : دوشنبه - ۲۹ اردیبهشت - ۱۴۰۴

آخرین خبرها

برخوردقضایی با متخلفان آتش زدن کاه و کلش درسطح استان خوزستان + فیلم شاهنامه فردوسی در کشاکش ناسیونالیسم مدرن ایرانی عشق به شکار (صیادی) و واقعه دلخراش دو میرصیاد زبردست بختیاری پیگیری نماینده در حوزه راه‌های مواصلاتی شهرهای مسجدسلیمان، هفتکل، لالی و اندیکا در نشست با معاونین وزیر راه و شهرسازی سالهاست در حوزه کشاورزی وعده دروغ می دهند / مدیر کل جهاد کشاورزی استان تکلیف طرح های ناتمام کشاورزی در لالی را روشن کند برای اولین بار اجرای نمایش عروسکی در روستاهای شهرستان لالی به نمایش گذاشته شد ایجاد شهرک شیلاتی هدف سال سرمایه‌گذاری برای تولید در شهرستان لالی قطعی های بدون نظم برق و عدم اطلاع رسانی برای مردم ما جای سوال دارد/زبان فارسی زبان یک فرهنگ است تکمیل ایستگاه آبرسانی تلوک آبژدان/پایداری آب شرب در چندین روستای بخش مرکزی یک راه شگفت‌انگیز برای فرار از زمان و مکان گذرگاه حضرت موسی در برزیل؛ جایی که دریا دو نیم می شود! روز ملی هنرهای نمایشی در شهرستان لالی برگزار شد دشت «سوسن» ایذه؛ به زیبایی هر چه تمام تاب‌آوری مردم باید افزایش یابد / کانون‌های خارجی ، منشاء ۷۰ درصد روزهای خاکی خوزستان برای اولین بار عملیات روشنایی جاده کمربندی از دو راه لالی تا دانشگاه آزاد انجام می شود بازدید سرپرست فرمانداری شهرستان لالی از مناطق عشایری در بخش حتی + تصاویر آثار محمد رضا حاجی پور در نمایشگاه عکس زیست‌بوم چهارمحال و بختیاری در معرض دید عموم قرار گرفت تحویل ۱۰۰ دستگاه پنل خورشیدی قابل حمل به عشایر کوچ رو در شهرستان لالی + عکس آب آلوده، سهم نفت سفید از سفره‌ی گسترده‌ی نفت برگزاری جشنواره تولد درختی ویژه شهروندان فروردین ماهی ها در شهرستان لالی همه مسئولین در شهرستان لالی موظفند بستر سرمایه‌گذاری را در شهرستان فراهم کنند ​ آیین بزرگداشت روز استاد سخن سعدی شیرازی در شهرستان لالی برگزار شد برای حمل و نقل ایمن باید راه های خوبی داشته باشیم / در بحث جاده هنوز به نقطه مطلوب نرسیدیم عنوانی ملی برای یک جوان خوزستانی/رضاخصالی معاون رئیس سازمان آموزش و پرورش استثنایی کشور شد بازدید مسئول موسسه تحقیقات کشاورزی دیم کشور و جمعی ازمسئولین علوم تحقیقات استان خوزستان از مزارع لالی + تصاویر برگزاری انتخابات چهارمین سال هیئت رئیسه شورای شهر/محمد حسینوند رئیس شورای شهر لالی شد + عکس بالگرد اورژانس هوایی دانشگاه علوم پزشکی اهواز ناجی جان یک کوهنورد در لالی شد مخالفان مذاکره یا جاهل ومتعصبند یا کاسب تحریم/باید از ظرفیت سرمایه گذاران داخلی استفاده کنیم  فرصت های سرمایه‌گذاری در لالی را بررسی و سرمایه‌گذاری در زیرساختهای گردشگری را پیگیری می کنیم تحویل یک بهله جغد طلایی به اداره محیط زیست لالی از سوی دوستداران حیات وحش کسب رتبه اول رشته مداحی در بیستمین جشنواره نخبگان قرآن، عترت و نماز دانش آموزان استان خوزستان امروز همه وظیفه داریم در مصرف برق صرفه جویی کنیم /نیروی نظامی که در خدمت مردم است بزرگترین نعمت است زیرساخت روستاهای کم جمعیت شهرستان لالی با حمایت بنیاد مسکن تکمیل خواهند شد سرپرست فرمانداری شهرستان لالی بامعاون وزیر آموزش و پرورش دیدار کرد/وعده رئیس آموزش و پرورش استثنایی کشور برای حضور در لالی با توجه به جمعیت بالای عشایری در لالی اعتبارات لازم جهت تکمیل زیر ساخت‌ ها تخصیص خواهد یافت جان باختن جوان ۲۲ ساله بر اثر سقوط وانت پیکان به بند آبخیزداری منطقه تراز در لالی مراسم روز هنر انقلاب اسلامی در شهرستان لالی برگزار شد خدمات درمانی موجود پاسخ‌گوی نیازهای مردم در شهرستان لالی نیست/ به کجا رسیدیم که منطقه ای از پزشک اشباع و منطقه ای دیگر پزشک ندارد شورای شهر لالی دوباره دستخوش تغییر شد / تعلیق دومین عضو شورای شهر لالی + عکس بیش از ۳۰ هزار بیمار در ایام نوروز به بیمارستان امید شهرستان لالی مراجعه کردند رتبه چهارم لالی در آمار بازدیدهای نوروزی / بیش از یک میلیون و ۶۰۰ هزار نفر از جاذبه های شهرستان لالی بازدید کردند جاده مرگ در سکوت مسؤولان همچنان قربانی می‌گیرد نفت مسجدسلیمان در آستانه سقوط تاریخی پاکسازی منطقه گردشگری چم شور شهرستان لالی توسط دوستداران محیط زیست + عکس آمریکا در موقعیتی نیست که ایران را تهدید کند/مردم از قالب بد برنامه های فرهنگی خسته اند تیم مهدی آباد قهرمان ششمین دوره مینی فوتبال جام نوروزی روستاهای شهرستان لالی شد برگزاری باشکوه نماز عید فطر با حضور پرشور مردم در شهرستان لالی + تصاویر حضور نوروزی نماینده در شهرستان لالی/از جلسه با دهیاران تا بازدید از روستاها + عکس راهپیمایی روز قدس با حضور مردم روزه دار شهرستان لالی برگزار شد + عکس آمریکا به زودی از خاورمیانه اخراج خواهد شد / اگر خطایی از دشمن سر بزند تمام منافع آنها در منطقه را آتش خواهیم زد

شعر / غریب خواندن و گُنگ مُردَن

  • 11 مرداد 1402 - 20:39
شعر / غریب خواندن و گُنگ مُردَن
شاهرضا بابادی را می توان از شاعران توانمند شعر نو گویشی در سطح کشور به شمار آورد که اشعار زیبای وی در کتاب های شعر وی به انتشار در آمده که موسیقی های محلی فراوانی از روی آثار وی ساخته شده است . از کتاب های این شاعر می توان به کتاب بر گور آخرین شاعر جهان اشاره کرد

از عشق –

و به گفتِ تو بوده

که این همه سال

خاکواره گشته ام کِنارِ این راهِ مُرده !

] یعنی که ،بیایی وُ –                     

           سایه باشی بر سَرِ افسونی اَم ! [

وبه لطفِ تو بوده

که این روزها

آسان تراز همه سال های تجرّد و اَندُهانِ کهنه اَم

ـ در هَمپر سگیِ خویش  ـ

عشق را بابِ دلِ سوگوارِ خود / معنا می کنم .

ماه گُل !

آن گونه که تو می گفتی

عشق ،تنها –

نه هَمخُفتگی به سایه کبوده بود !

نَه هَمکِناری تا فرجا مین روز !

یعنی که من ،

سَر خطّ ِ گفت و لُطفت در چنگ

هم از پَرچینِ همخُفتگی گذشتم وُ-

هم از ولایت بوس  و  کِنار  !

و حالا :- دل وُ دماغَ م سرشار از بُویِ جنون وُ مرگ

و پندارم از عشق ، تنها : ـ

رنگی ست از یک سَفر !

من

با تو / می مردم وُ زنده می گشتم ،امّا ـ

بی تو  ] با عشق [

 آوارگی نو شم وُ جان فراموش ،

می گذرم از هفت شهرِ هوش !

ماه گُل !

من ،در پس پشتِ شب هایِ گریه وُ سپیده هایِ انتظار

عشق را :هجرتی دیدم از ولایتِ جان !

و عشق

هر معنای دیگری هم داشته باشد ،

باز ، چیزی ست در همین حدود !

مثلاً :-

عشق یعنی : وقتی گیسوانت دسته نمی شوند !

عشق یعنی : وقتی پای دل در گِل نا علاجی بماند !

عشق یعنی : رَدِّ پای یک پَری بر اطلس نیلیِ چشم !

یعنی : گُل کردنِ مهربانی های نابهنگام

ـ یا نابهنگام گُل کردنِ مهربانی ها ـ

یعنی :

قاب گرفتن پیرهنِ سُرخ یوسف !

عشق یعنی : وقتی حنجره بلرزد ودل بریزد!

عشق یعنی :

از زبان ماندن وُ / از خاک بالا شدن !

و حتّی / پیر شدن از شوق مرگ !

عشق یعنی :

خفتن میان خاکسترِ ققنوسی !

یعنی : هزار وُ یک شَبِ وَرَم کرده به زنجره هایِ چشم ـ

و هیچ پرسشی نگشتن در گَلُوت !

ماه گل!

آن گونه که بر من رفت

عشق یعنی :

هی دلت بخواهد عزیزت را گفته باشی « دوستت دارم » ! ـ

امّا ،زبانت نچرخد وُ / اهل گفتن نباشی !

هی دلت بخواهد بگویی : ـ

دوستت دارم / تا پگاهِ محشر ! ـ

] از جنوبی ترین زوایه ی  علف هایِ سوخته

                                              تا ابری ترین آسمان شمالَ ش ![

دوستت دارم – اندازه همه لب های گزیده اهل حسرت به قیامت !

] یعنی که ؛ ـ

هی دلت بخواهد بگویی : پَسِ پای تو

جان تلخم را / گره می زنم به جان خفته ی  این راه

و خَم به اَبرو نمی آرم ز انتظار

تا آنسویِ گذرگاهِ صراط ! ـ

                                                 امّا / نتوانی ![

عشق یعنی  : ـ

اوّلش ، دلبخواه / جبین به سجده نهی پیش پاش ،

امّا بعد : ـ

هی به تو بگویند برخیز !/ لیک ، نتوانی ز جان !

] یعنی : ـ

اوّلش ،گمان کنی چهل سالِ خدا

ندامتِ یکشبِ هَمخفُتگی رهات نمی کند!

امّا بعد : ـ

چهل هزاره بر تو بگذرد

و باز ـ

ببینی : تا سپیده / چند « وارگِه »  باقی ست !

                              و فرصت هیچ اندُهانی هم نیست ![

اوّلش به هوای یک کامِ شیرین

دشتی از ریواس / کُور کُنَد دو چشم تو

امّا بعد : ـ

 هفت کوهِ سیاه / قامت فرازد مابَینِ تو و یک ریواس!

اوّلش ـ

نقشی از یک پَریِ غریب و مَلُول / پیش رُوت ،

خویش را می گویی : به اوّلین منزل ایمن که برسم ،

این معصومِ آواره را / می سپارم وُ-

                                                   کوتاه می کنم راه خویش !

 امّا بعد : ـ

هفت منزل پیش رُوت – هر یک ایمن تر از دیگر –

و تازه ،می بینی / این همه راه ،

آنچه بر دستهات آورده ای –

                                           نعشِ مرده جان خویش بود و بس !

و تازه می بینی ؛ ـ

 شوق سفر / از رغبتِ رجعت فزون ترست !

و به یاد آنهمه گریه ها برای غربتِ یک پَریِ آواره ـ

تازه می فهمی : این / خود تویی که تندیس نا مُرادی هایِ عالَم شده ای !

عشق یعنی : شبی ، دعا کنی –

] از همه دارِ دنیا / لیلا نَه ! شیرین نَه ! زلیخا و عذرا هم نَه ![

یک شب – فقط یک شب – همخوابِ پَریِ مسافری باشی ،-

که هَمبُوی غریب ترین گُلِ سُوری ست !

امّا بعد :-

روا نداری ،

که عصمتِ فَراق وُ  نکهتِ خیالش را حتّی –

                                                با همه آفاق تهی سواد کنی !

عشق یعنی :-

خودت هم خوب خوب بدانی

این / مَلمَلِ جانِ تُست

که گُر گرفته به صاعقه ی  فراق !/ امّا –

هی بپرسی از اهالیِ  ولایتِ احساس :-

 این بُوی شرجی / از کدام برهوتِ خداست !؟

عشق یعنی : ـ

شب یلدا باشد

دستار هم بگشایی

زیر جوشِ باران هم ایستاده باشی

باز امّا –

خدا را بگیری به مؤاخذه : ـ

                               درین برزخِ قحطیِ گریه هایِ زلال

                               بارانَ ت را از  کی دریغ می کنی !؟

یعنی : دی ماه باشد / برف هم گُرّانه ببارد

و تو ـ 

راضی باشی ،بمیری از پَرسه هایِ تنها گردیِ شبانه اَت

و باز ،

راضی باشی ،یَخواره شَوی / در تهی ترین کوچه شهری غریب ،

امّا – باز نگردی به خانه یی / که می دانی دیگر ـ

                                 چشمی در آستانه اش انتظارت نمی کَشد !

یعنی :-

هی پا کج کنی ،

بروی تا روبروی همان خانه که ـ از همه دار دنیا ـ

                                             هنوز هم به چشم تو ، عزیزترست

اما بعد :-

بِجُنبد به خاطرت

هی دل غافل !

مگر به همان برف اوّل –

خانه رُفت و رُونَشد زِ کَس !؟

مگر آن پَریِ بازیگوش

-که بر پنچره مه گرفته این خانه / پنجِ وارونه می کشید –

جامه دانِ سفری اَش را /پیشِ چشمِ خودت نبست !؟

مگر وقتی نگاهِ تو جانبِ تندیس ننه برفی بود ،

بی گاه و بی خبر –

                               در غفلت نگاه تو نرفت !؟

عشق یعنی :آنقدر غریب عاشقی کنی

که تا صد قیامت / اولاد بر اولاد رسولانِ عشق

یک ترانه ات را هم معنا نکنند !

یعنی :-

آنقدر مبهم بخوانی وُ غریب – امّا زیبا –

آنقدر یک خطّ در میان –

عزیزت را صِدا زنی ] جامه دران وُ ناشکیب / امّا زیر لب ![

و هی دلت بخواهد ،

اوّلین کسی باشی که برای «شیرینَ»ت مُرده ای

امّا بعد :-

ببینی : لابه لایِ شَرمِ خودت –

آنقدر گُنگ مُرده یی – که به خوابِ خدا هم نیامده !

عشق یعنی : برخیزی به غیض ،

تمام یادگارهای عزیزت را –

بریزی وسط کوچه !

امّا باز :-

ببینی : این / عزیز تست ،که شاخ به شاخِ هر ستاره

و شانه به شانه ماه –

                                   لایِ مژگان تو خفته ست !

یعنی :-

کُورترین مردمانِ ولایتِ بوسُ و کنار هم

از کِنارت که بگذرند ،

بگویند : تو / یادگارِ سال های دورِ قحطیِ عشق و تَرانِه ای !

یعنی :-

اگر به جای « دختر چشم آبی مزدا[۱]»

هزار و یکی مریم باکِره

سبوسبو گُلخنده

وشانه مخملِ آب را هم تعارفَ ت

و حتّی ، بگو عریان تر از ماه / خویش را حَلالِ تو کنند

باز –

ساغرِ ارغوانیِ آن پَری آواره هفت دریا

هر شوق و ذوقی را که بجنبد به خاطرت

زهرِ هِلاهِل کند به رؤیای تو !

یعنی :-

حرمان و حرام عروسِ رؤیایِ ترا

رقعه هیچ مُفتی [۲] و اعظمی –

نه به سامان تواند کرد و نه حلال !

عشق یعنی :-

ترانه ها در کف

کفن بر شانه

دورِ دنیا را بِدَوی / و باز –

برگردی  وُ / بایستی روبروی همان خانه که می شناسی

و تازه ،-

بی هیچ ملالی بگویی : اینِ حوالی

به آن نشانه ها که شیرینَ م از باغِ کبوده می داد –

                                                   چقدرها شباهت دارد !

یعنی :-

هی دلت بخواهد / پسِ پایِ عزیزت

ـ به جای گریه ـ

ـ بزنی زیر آواز !

ـ امّا بعد : ـ

نهیب بزنی به خویش

که لابه لایِ زادن و مردن –

حیاء هم خوب چیزی ست .

] یعنی : با چشمی پُر از حیاء وُ گلویی پُرِ حوصله –

                             خاموش ترین کو چه ها را / قُرق نگاهت کنی ![

عشق یعنی :-

پُرتاپُرِ گوشَ ت ،صدایِ « هی گُل هی گُلِ »دلت باشد

و باز بگویی :-

                       این آواز قهوه ای

                       از گلویِ خاکسترینِ چه بی نوایی ست !؟

عشق یعنی :-

پسین باشد وُ / هی گیسوانِ شبرنگیِ عزیزت را –

رُو به خانه خدا شانه زنی

امّا/ هنوز ،دست نبرده به بلورِ گلویش

چشم بگشایی و ببینی :-

هزار سال است

که رُو به خانه خدا / خواب می بینی ،

و هنوز هم –

در خلوت ترین زاویه از بالِ دریا خفته یی !

] یعنی :اوّلش –

یک دست مهربان – ساده تر ازسار /سبزتر از سَروْ –

هزار سال / خوابت کند بر نَرمْنای سینه –

                                         میانِ دوپستان نگاهبان بیقرار رُود

                                                         ـ دخترِ چشم آبی مزدا ـ

امّا بعد : به تاوانِ یک نگاه نا سپاس

و فقط / از سر یک گمانِ ناصوابِ تو

ـ آن هم در جُوشِ خوابِ هزاره اَت –

بُوی تندتر از نعنای گیسوانِ حناییِ گُلَت ،

گرمای خواب را 

هزار سال / دور کند از چشم زنجیری اَت !

و دیگر هم

تا خدا خدایی می کند وُ گُلَت بَد شوخ وشنگی ،

خواب / کُلونِ چشمت را

                                       نکوبَد که نَکوبد![

عشق یعنی : بیست و یکم ماه باشد

با هزار گلویِ وَرَم کرده – در تنگنای یک پَسینِ شرجی –

سر چهار راهِ لامکان هم ایستاده باشی

آنوقت :-

پیش که خودِ تو / گُونه تَرکنی به یکی دو بیت دُندالِ گَرم

ـ از صدای برشته آوازها که در دل می خوانی ـ

                                                     عا لَمی مایل شود به مرگ !

] یعنی که :-

سر خطّ رستگاری اَت / آویز شبی دیجور

تو امّا –

کافر نَشوی وُ / تخت سلیمان را هم ،

                               سودا نکنی با آیه یی از شبِ بیست وُ یکم ![

یعنی :-

هی بگویی : خُب / دو رکعت نماز که به یک دهان آوازِ ناغافل شکسته نمی شود !

امّا بعد ، ببینی : ـ

از اوّل تا آخر

همه نمازت شده آواز !

عشق یعنی :-

به تو بگویند : از بلندترین سوره ها / ترتیلی سَر بِده !

و تو –

دفتر شعرت را بگشایی

همان غزلی را بخوانی / که به گاهِ نافله خلوت ترین شبت

ـ پای پیر ترین پَرزین «مال » ـ

برای بی کسیِ خویش و خواهش هایِ بی هوا خواهِ مُرده دلت –

                                                                                 گریسته بودی !

یعنی :-

ترا بگویند : شاعرِ بی قبیله ! قبله اَت کجاست !؟

و تو

خُنک ترین سمت نارنجی را نشان دهی ،

که به روزگاری دور

دلت را به جای سَرِ بریده بی آزارترین کبوتر

                                                       چال کردی به سایه اَش !

و هی بگویی :-

هر کجا مزارِ تُرد ترین خیالِ کال باشد ،

هرکجا مزارِ مُرده رؤیایی نازک باشد ،

هر کجا نارس ترین گمان سبز چال باشد ،

هر کجا نشانی از گُورِ عاشقی نجیب ،

و هر آنجا که نمایی از گهواره گریه های بی شکیب باشد ،-

                                                                                 قبله اَم آنجاست .

یعنی : ـ

ترا بگویند : ساحرِ بختِ خفته خویش ! خدایَت کجاست !؟

و تو ـ

خلوت ترین زاویه صحرایِ جنون را نشان دهی ،

و بگویی : ـ

هر کجا سبزترین زیتون ،ـ

                  و گَلِ شاخَ ش / بی آزارترین کبوتر منزل کرده باشد ،

هر کجا پاریابی از پُونه ، –

و پای هرِ پُونه اش پروانه یی پاپیچ شده باشد ،

هر کجا پَرچینی از « پَرزین » –

و بر قامت رعنایش / هشیارترین مار چنبر شده باشد ،

هر کجا سوخته ترین بید مجنون باشد وُ-

خوش لهجه ترین بالنده بُریده گلو هم به فرازش

و هر آنجا که اولاد آدم ،

                 در تکرار هبوطَ ش

                 غَرّه می شود به خدای خویش –

                                                  خدایم آنجاست .

عشق یعنی :-

پَسین به پَسین

هرچه بیت«گُوگِریو»که مادرت برنعشِ دودمانِ شهیدت خوانْد –

مثل یک بادِ شبگرد

مرورشان کنی به سینه خاکستری ات!

عشق یعنی :-

سپیده به سپیده

هر آنچه «دُندال» / که پدرت بر مرده رؤیاهایِ هزاره اَش –

در گلویِ خاکستَرینش هزار ساله ساخت ،

همه را / مِثلِ یک نسیم به صبحی صالح

بنوشانی به جانِ جوانِ خویش !

عشق یعنی :-

به شامِ شرجیِ یک تیرماهِ داغ،

پیاله یی از شهدترین شَرابی مینوی

بنوشانی به جانِ تلخ خویش

و بعد / از تَهِ دل –

رَوارُو ، فرو رَوی به خوابی که خواهرِ باکِره مرگ است ،

و به وقت نماز صبح قیامت

به خون جوشان سوسن و قد قامت الصّلوه بهار  

برخیزی از خواب هزاره ات

و بگویی :-

 این آوازِ بی بدیل

 از گلوی نقرینه کدام رسولِ به هوش آمده بود –

که خواب را /بر چشمِ خرابِ مستانِ خسروانی ، آوارکرد !؟

یعنی :-

به صبحِ صالح قیامت

حیران تر از نخجیری رها از کَمَند

شانه تکانی از غبار وُ غمباره های راهِ خفته عشق

و بگویی :-

این / دستِ مهربانِ کدامیک از هفت دخترِ خضراء بود ،

که این همه نام حلال را

با نَرمْنایِ دلنوازِ صداش

بیدار ساخته در خاطرِ مِه گرفته این شاعر!؟

عشق یعنی :-

خوبِ خوب بدانی / فردا –

قامت «شُلیَلَ» ت را

جا خواهی نهاد به آوردگاهِ تکبیر و تکفیر

و نماز عصرت را

بر فرازِ نیزه یی غریب خواهی خواند !

امّا باز :-

چشم بر نداری از چشمی که / جوان ترین جانِ آفاق را

بالِ چشمه یی / کِنار نهاده برای تو .

یعنی :-

گلویِ بُریده اَت را / ببینی میانِ تنورِ دشمنِ اجدادی

باز امّا –

لابه لایِ آن همه آتشِ تزویر وُ نامهربانی

صاف کنی گلویِ بِرشته خویش وُ –

بخوانی باصفاترین آواز که می دانی .

عشق یعنی :-

باریک شده باشی وُ / باریکتر از موُ

امّا ، هنوز هم –

عزیزترینِ کسان/ بتواند از سَرَت بگذرد و نیفتد !

یعنی :- برخیزی / از اوّل تا به آخر ،

دنیا را ورق زنی / به تفسیرِ یک گفتِ شیرین –

و لطفی شیرین تر !

باز امّا –

ببینی : هنوز ،

به سرآغازِ اوّلین پرسشِ غریبِ خویش

گُنگ ترین خوابی که دیده ای ،

نهان می داری میانِ چشم هایِ پُر نجابتِ شاعرانه ات !

عشق یعنی :-

شب ها / سرخ تر از آتش !

سپیده امّا / به رنگِ خاک !

شب ها ،به پوستِ مار / هشیار

سحر به جانِ کبوتر / بی آزار .

یعنی :-

خورشید به پایِ صلیبی از تراشه نور

خُروس هم که بخواند صد بار

افسونِ  نارفیقی نگردد به سینه ات

و زبانت / نچرخد به انکارِ عشق .

وآی ماه گُل !

دیگر من چه بگویم از عشقی که / آن همه رسولِ آواره

جانِ جوانِ خویش

سرشار وُ برشته کردند ، از مَهر گیاهِ آن !-

باز امّا-

بالغ ترینِ رسولان / به گاهِ گفتاگفتِ آن

تنها / چهره زعفرانی وُ –

                       زبان بَرکَشید به کامِ شَوکِرانی اَش !

آخر / با این گلویِ کال

من چه بگویم !؟

یعنی ،چه می توانم که بگویم !؟

میانِ همه گفتا گفتِ ما / و نا گفته ها که می دانی

لابه لایِ زادن و مُردن

وقتی «ایل» کُور باشد وُ« مال» دُور …….

تنها / می توانم که بگویم :-

عشق یعنی :-

خدا بخوابد وُ تو نخوابی !

                                  همین !…….


[۱] دختر چشم آبی مزدا = مُراد « آناهیتا » ست که در آیین مزدیسنا و متون زرتشتی از او بعنوان نگاهبان آب و پاکی یاد شده است .

[۲] مفتی : فتوا دهنده .

لینک کوتاه : https://lalinews.ir/?p=12614
  • نویسنده : شاهرضا بابادی

نظرات

مجموع دیدگاهها : 0در انتظار بررسی : 0انتشار یافته : ۰