واژه با معنا هویت پیدا می کند، واژه معنا بخش صفات و صفات مفهوم سازِ کلمات هستند. به دنبال واژه ای هستم! به دنبالِ کلمه ای می باشم و در جستجوی صفتی هستم تا نامِ مادر زاگرس نشین را تفسیر کنم، تفسیر به معنای آفتاب، به بلندای رشته کوه زاگرس و تعریفی بسانِ حقیقت…مادری که این روزها در فضای مجازی با سَبُک سری، با استهزاء، با بی لطفی مواجه است، مادری از دیار زاگرس، از آب و خاک کوهرنگ بختیاری از شهرِ با اصالت چلگرد که لطفی به بنامِ بی لطفی نصیبش شده است.
تمایل دارم خوش بینانه متصور شوم که این تمسخر از روی آگاهی روی نداد و بلکه از روی ناآگاهی، از روی ندانم کاری، از روی فقدان اِشرافیت بر جایگاه زنِ لُر حاصل شد. درد آور است که زنی از دیار بلوط و عظمت، از دیار حماسه و وطن دوستی این گونه موردِ خنده های ناآگاهانه ی عده ای قرار می گیرد.
چند صباحیست ویدیویی کوتاه از یک مادر اصیل و نجیب روستایی در فضای مجازی در حالِ انتشار است که با گویش اصیل بختیاری را در مصاحبه خویش با صداوسیما بکار برده است و عده ای به جای اینکه صدای رسای مشکلات این شهروند و هم وطن باشند از روی غفلت نمکی پیدا کرده اند که زخم را بیشتر کنند، درد را فزونی دهند و آلام را در سینه مملو از درد بیافزایند.
گرچه انتشار این کلیپ باعث آزرده گی بسیاری از همتباران و فعالین فرهنگی و اجتماعی شده است که می توان آن را به فال نیک گرفت ولی در مقابل عده دیگری با انتشار آن در شبکه های اجتماعی تیشه بر ریشه فرهنگی کُهَن زدند که اگر برای آن خون گریه کنیم کم است و البته باید گریست بر این اندک افراد که نمی دانند و نمی دانند و نمی دانند.
ادبیات زیبای لُری و استفاده از واژه های آن در شرایط بغرنج و حساس زندگی که تلفیقی از ترس و وحشت بیان شده است که نشان از صداقت و علم ارتباطات اجتماعی در قالب بومی و محلی است و هر کدام از ما هم اگر جای این بانوی زاگرس نشین بودیم همین رفتار را برای القائ پیام و رساندنِ سخن بکار می گرفتیم.
حال سوال مطرح است! هرکدام از ما می توانستیم با این زیبایی و رسایی، چنین واقعه ای مانند زلزله را منعکس کنیم؟! اگر جای این بانوی گرامی بودیم می توانستیم با گذر از انبوهی درد و مشکلات، پیام و آنچه اتفاق افتاده است را به راحتی بیان کنیم؟!
انتشاری به نام درد
حال افرادی در فضای مجازی که اقدام به انتشار این کلیپ نمودند از خود سوال کردند چرا به جای سخره گرفتن یک لهجه شیرین، یک بیان زیبا، کلامِ اصیل، دست به تخریب صدای زندگی هزاران خانوار عشایری منطقه اندیکا ، بازفت و چلگرد زدند، اقدام به تمسخر بیان زیبای زنی کردند که می خواهد در این جامعه زندگی کند و تردد داشته باشد.
یک مادر در هر کجای سرزمینِ این آب و خاک باشد مادر معنوی تمام مردم است، حرمت آن واجب است، احترام به مادر، احترام به جایگاه معبود هستی بخش است، چرا که گنجینه ای در دل مادر نهفته است از فراز ونشیب های زندگی، افرادی بوجود می آیند که حالِ جامعه را تغییر می دهند و موجبِ اتفاقات خوب در عرصه ی زندگی می شوند.
بیاییم با هر پدیده ای، بطور مناسب و در خور شاًن، رفتار کنیم و نسبت به داشته های فرهنگی و اجتماعی خود که مملو از افتخار و عظمت است بی تفاوت نباشیم.
ما مردم ایران می بایست با افرادی که از روی ناآگاهی اقدام به تمسخر فرهنگ ، لباس، زبان و نوع زندگی هم تباران در هر قوم و قبلیه ای می نمایند با جدیت مقابله کنیم و نگذاریم این چنین و این گونه فرهنگ ها، زبان ها و آداب و رسوم ها مورد استهزاء عده ای ناآگاه و نا اهل قرار گیرد.
سخنی با شورای اسلامی شهر، مدیران و متولیان فرهنگی چلگرد
پیشنهاد می شود برای پایان دادن به این حرکات ناپسند که از سوی عده ای در جریان است که در آن زندگی و گویش همتباران خود را به تمسخر می گیرند در خانه این مادر بزرگوار حضور پیدا کنند و در جهت پاسداشت زبان شیوای لری و فرهنگ کهن این سرزمین از وی تقدیر کنند تا بتوانند مرهمی بر زخم های وارد شده بر قوم غیور لر باشند.
واینک سخنی با نسل جوان و فعالان اجتماعی
ما که از نسل بی بی مریم ها، علیمردان ها، سردار اسعد ها و هزاران افتخار و مفاخر علمی، فرهنگی و اجتماعی هستیم باید میراث دار و انتقال دهنده این افتخارات به نسل بعد باشیم. این شبکه های اجتماعی که در اختیار هرکدام از ما قرار دارد در واقع ابزاری قدرتمند بعنوان یک رسانه است که فرصتی را خلق می کند است برای
انعکاس محرومیت ها، نمایان کردن مشکلات، نشان دادن بیکاری جوانان، به تصویر کشیدن پتانسیل های نخبگان و نشان دادن رنج مردمان ایل که کیلومتر ها و ساعت ها در نوبت مایحتاج اولیه زندگی همچون نان و آب هستند. و بدانیم این ابزارها و تکنولوژی ها را در اختیار داریم وسیله ای برای تمسخر هویت قومی و ایلی نیست
قدر خرده فرهنگ های خود را بدانیم و به آن داشته ها افتخار کنیم و نشر دهیم و بهره درست ببریم و بپذیریم که هویت و تاریخ زاگرس، مکان و مجالی برای تمسخر نیست.
از این اتفاق نمی توان به سادگی عبور کرد زیرا تبعاتی مانند ترویج هویت گریزی، فرار از زبان مادری و هویت ایلی و امثالهم در پی خواهد داشت.
نیاز است برای یک بار بخود بیاییم ودر اصلاح دیدگاه خود نسبت به فرهنگ و داشته های اجتماعی خویش افتخار کنیم که در غیر این صورت در آینده نزدیک و نسل های بعدی نه تنها هویتمان رو به زوال خواهد رفت بلکه هویت گریزی بیشتر و بیشتر اتفاق خواهد افتاد.
در پایان، از فرهیختگان ،فعالان مجازی و اجتماعی استدعا دارم ضمن نکوهش انتشار این کلیپ از سوی هر فردی، نسبت به حذف آن در شبکه های اجتماعی و بازنشر آن خودداری کنند تا جایگاه زنان ایرانی، بانوان لرتبار همچنان با عظمت یاد شود.
الهیار خدری میرقائد/ فعال اجتماعی و رسانه ای
